Het "gewone" leven.......

Vanochtend oogarts (controle, alles OK), eten, huizen kijken en de rest van de middag vergaderen. Hoewel het nog niet normaal voelt, en wat eigenlijk het gewone leven zou moeten zijn niet aan de orde is, is daar niets bij wat mensen zonder operatie niet ook op hun agenda kunnen hebben.
Telkens melden wat het saaie dagprogramma is is niet opbeurend, voor niemand.

Mijn idee: ik stop met bloggen tot er echt iets te melden is. Dat komt dan ook op de mail, dus wie de eerste mail over de gelukte operatie heeft gekregen staat op de lijst, wie er ook op wil moet dat even melden.

Oud papier

Eindelijk eens de stapel achterstallige kranten doorgelezen. Zo lang ik lag kon dat niet, na een tijdje kon ik ze wel snel doorbladeren maar er lag nog een stapel "lijkt interessant, nog niet weg". Die is nu weg, samen met de stapel leuke bladen die ook te zwaar waren, om op te tillen dan, als lectuur ben je er zo door heen. Weer wat huiswerk af, dat ruimt op!

Helden

Ziezo, weer met de Bergsportvereniging een rondje Treek gelopen. Het regende niet eens.
Klinkt vlijtig maar helden zijn we niet: ik heb geleerd dat een held:
- op het juiste ogenbik sterft
- als hij/zij iets volgens de regels doet, of om onrecht goed te maken
- na de dood voortleeft, in een heldendicht of anderszins; let op: dit voortleven maakt hem/haar tot held, niet andersom!
- vaak een link met een god heeft, kan ook als tegenstander zijn.
- Socrates voegt er rechtvaardigheid aan toe, maar dat was orspronkelijk niet zo. Helden kunnen best veel fouten hebben gemaakt, als ze het op het cruciale (crisis)moment maar goed doen.

Ik vergeet vast wel wat, dit is wat ik zo kan ophoesten. Toch een leuk idee van Harvard dit college op internet aan te bieden!

Nichts neues?

Ik dacht dat ik maar eens ging schrijven dat hier ook niets gebeurt- maar dat is helemaal niet zo. De kastanje levert gigantisch veel bladeren, en kastanjes natuurlijk, de appelboom liet een tijd lang grote rode appels zien, die nu geoogst zijn, en vandaag maak ik waarschijnlijk mijn college Griekse Helden af. (verslag volgt, ik heb al genoeg punten verzameld in de voortgangstoetsen om geslaagd te zijn).
Ik ga maar eens een to-do lijstje maken, dat streept lekker af en dan zie ik wat er allemaal gebeurt!

Huiswerk

We hebben weer een huis afgekeurd. Dat is een beetje boel vervelend, want nu moeten we behalve een koophuis ook nog een huurhuis zoeken. Mijn dagelijkse plichten bestaan nu uit fysio- oefeningen, huizen op Funda zoeken, wandelen en eten koken. Niet verplicht, wel nuttig: spullen uitzoeken, en dan weggooien of inpakken.
Ik ben gisteren wel voor het eerst naar Amersfoort gefietst. Alleen huiswerk is een beetje saai. Al met al dus een druk bestaan!

Resultaten.

Er wordt me steeds gevraagd of ik nou verbetering merk na de operatie. Nee dus, want ten eerste was de operatie gericht op niet verder verslechteren, en verder doe ik zo weinig dat ik de houdingen waarbij ik klachten kreeg (en dat waren steeds meer) niet veel tegen kom. Wel is het nu zo dat ik rechtuit kijk in plaats van naar beneden: kreeg ik eerst klachten bij het hoofd een ietsje achterover houden, nu moet ik het juist rechtop houden omdat mijn nekspieren dan minder belast worden. De tintelingen die ik kreeg van het hoofd iets achterover zijn weg, maar daar viel op zich wel mee te leven. De onhandigheid in mijn handen, die ik eerst had als ik niet goed zat, is niet meer houdingsafhankelijk, dat is eigenlijk lastiger.
Maar voor wie echt vooruitgang wil horen: ik heb een halsketting met een moeilijke bajonetsluiting. Die kreeg ik alleen dicht als ik de sluiting kon zien, zelfs al was het maar in de spiegel. Op de tast hadden mijn handen geen idee hoe ze moesten samenwerken. (mijn benen ook niet, maar lopen met je ogen dicht doe je toch al niet). Gisteren kreeg ik die ketting zowaar dicht door gewoon in mijn nek met de sluiting te prutsen. Als dat geen vooruitgang is!

Martelwerktuig

Weer een nieuwe stap voorwaarts: ik mag mijn rug weer oprekken door op een houten halve cylinder te gaan liggen, schouderbladen op het hoogste punt, en dan mijn armen en benen op de grond te laten hangen. Met mijn van oorsprong kromme rug kan dat eigenlijk niet, dus het is een heel erge goede oefening. Na drie jaar dagelijks doen was wel veel meer beweging in mijn wervelkolom maar na twee maanden niet meer doen is het verschil wel merkbaar.
Mijn nek is nu voldoende hersteld om het weer te kunnen doen, 5 minuten zoals altijd, want als handen en billen op de grond liggen moet die situatie nog even vastgehouden worden.
En dat noemen ze een volgende fase! Laat mij maar in bed liggen.